(สืบสานจากบอร์ดเก่า) มาเล่นเกมต่อฟิคกันเถอะ

รู้สึกว่าช่วงที่หายหัวไปบอร์ดนี้มนว่าง+ร้างขึ้นแยะ

เลยต้องหาอะไรมาให้ทำกันซักหน่อย
เอาล่ะ"เกมต่อฟิค"ก็อย่างที่ชื่อมันบอกนั่นแหล่ะ

(สำหรบคนที่ไม่เคยเล่นอ่านซะนะเจ้าคะ^^)
กติกา มีอยู่ว่า
ให้แต่งฟิคเป็นข้อความสั้นๆ หรือยาวเป็นกิโลก็แล้วแต่ความขยันของทุกท่านค่ะ แต่ต้องให้เนื้อเรื่องมันปะติดปะต่อกันกับข้อความที่โพสก่อนหน้านี้นะคะ^_^

ตัวละครหลัก
ตอนนี้จะขอกำหนดเป็นรีบอร์นก่อนนะ ถ้าเกมนี้มันไปได้สวยจะทำภาคต่อเรื่อยๆเปลี่ยนตัวละครไปเรื่อยๆจนกว่าชีวิตของแอดมินจะหาไม่!!!!!!(เอาชั้นไปเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย!!!=[]=//ยูกิ)

เหลือคนอีก4คนเท่านั้นนะคะ ไวๆหน่อยนะเดี๋ยวไม่ทันนะเออ
ขอย้ำ อนุญาตให้เอาตัวละครที่คิดเองเข้ามาได้นะคะ แค่ตัวเดียวเท่านั้นนา~

ข้อห้าม(ช่วยอ่านหน่อยนะคะ)
1.ภาษาน่ะค่ะกรุณาอย่าทำให้มันวิบัตินะคะขอร้อง (โผล่มานิดๆหน่อยได้ไม่ว่ากัน-_-)

2.ห้ามโพสอะไรที่มันส่อเรื่องอย่างว่านะคะ เพราะบางคนอาจไม่ปลื้ม เข้าใจว่าในนี้เด็กอายุต่ำกว่า18เยอะพอสมควร(มั้ง)

3.ใครโพสกวนบาทาอย่างเช่น fkjfdfb หรือ ร่กหเรพ่าพา อะไรเทือกนี้ ห้ามนะคะ

คนที่ทำระวังตัวไว้ให้ดีนะ อิซายะคนนี้แหล่ะจะจับมันผู้นั้นไปถ่วงน้ำ3วัน3คืน =3=



เอาล่ะสาธยายมามากพอแล้วมาเริ่มแต่งเลยดีกว่าเนอะ^^(ลายตากับกฏและข้อห้าม@_@)

ณ บ้านซาวาดะ

"เจ้าห่วยสึนะตื่นได้แล้ว!!!!!"(รีบอร์น)
"งึมงัมๆ-o-นี่มันปิดเทอมแล้วนะรีบอร์นขอชั้นนอนต่อหน่อยเหอะ- -zZzZ"(สึนะ)
เฟี้ยว!...ฉึก!!!!
"แว้กกกกก!!!เคียวมาจากไหนเนี่ย!!!o_O"(สึนะ)
"นู่นไง..."(รีบอร์น)//ชี้ไปนอกหน้าต่าง
เพล้ง!!!
"ว..เหวอ~!!!=[]=;"(สึนะ)
"ไง ซายะู^^ตรงเวลาเหมือนเคยนะ"(รีบอร์น)
"มีแต่แกนั่นแหล่ะที่ชอบสายตลอด-_-+++"(ซายะ)
"ร...รีบอร์นนี่ ค..ใครน่ะ"(สึนะ)
"อ้อ!ลืมแนะนำให้แกรู้จักซะสนิท ซายะนี่สึนะ อนาคตรุ่นที่10ของวองโกเล่..."(รีบอร์น)
"เออ!...ชั้นไม่ได้โง่จนถึงกับไม่รู้จักหรอกนะ-_-"(ซายะ)[เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ บ่ จอยเอาเสียเลย]
"สึนะนี่ซายะ นักฆ่าอันดับต้นๆของวองโกเล่สังกัด ดาร์กเนส ควอลิตี้ และเป็นศิทย์เก่าของชั้น...^^"(รีบอร์น)
"ออ.....เห~!!!!!!!!!O[]O"(สึนะ)
"...ภายใน10นาทีรีบๆไปอาบน้ำแต่งตัวซะเครื่องบินจะออกแล้วไม่งั้นหัวแกหลุดแน่-_-+"(ซายะ)
"อ...เอ๋?!ทำไมอ่ะจะไปไหนกันเหรอ ' '?"(สึนะ)
"ก็ไปเก็บตัวฝึกความพร้อมของพวกแกก่อนเข้ารับตำแหน่งที่ประเทศไทยน่ะสิ เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้เรื่องรึไง-*-"(ซายะ)
"เอ๋~~~!!!!!!!!=O="(สึนะ)
[ร้องเสียงหลงมากี่รอบแล้วเนี่ยซือคุง-W-]

--------------------------------------------------------
ยาวพรืดเลยชั้น-W-;
มาต่อกันหน่อยน่อ^^

คนแรกกกกก

อ่ะแฮ่มๆๆ

----------------------------------------
ณ ประเทศไทย

"ว้าวววว นี่น่ะเหรอประเทศไทย สวยจังเลย"ยามาโมโตะพูด

"อื้ม นั่นสิ"สึนะ

"ว่าแต่ รีบอร์น ซายะ พวกนายจะพาพวกฉันไปไหน"สึนะถาม

"ไปที่ฐานทัพวองโกเล่ สาขาไทย"รีบอร์อนตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะเดินนำผู้พิทักษ์ทั้ง 7ไปขึ้นรถทันที

"รอด้วยยยย"จากนั้นผู้พิทักษ์ทั้ง 7 ก็ไปขึ้นรถอย่างรวดเร็ว

ณ ฐานทัพวองโกเล่ สาขาไทย

"หวัดดี พวกนายเหรอ วองโกเล่รุ่น 10"ยูกิถาม

"ใช่แล้วล่ะ เธอคิดว่าจะเอาไหวมั้ย"รีบอร์อนถามยูกิ

"หึ ฉันสอนคนมาเป็นร้อย แค่พวกนี้ 7 คนสบายมาก"ยูกิตอบ

"พวกเจ้านี่แสบนะจะบอกให้"ซายะบอก

"ช่างไปสิ ถึงจะเป็นพวกรุ่นสิบ ถ้าขัดฉัน ฉันก็จะฆ่ามันไม่คิดเหมือนกันกันว่าพวกมันจะเป็นใคร"พูดจบยูกิก็เดินข้าวไปทันที

"นั่นใครอ่ะรีบอร์น โหดจัง"สึนะถาม

"อ๋อ ผู้มีอำนาจเกือบเทียบเท่าบอส นามว่ายูกิ และคนที่จะมาเป็นครูฝึกให้พวกนาย 7 คนด้วย"

"หา!!"ทุกคน ยกเว้นฮิและมุคุ คิดในใจว่า งั้นก็แปลว่าใหญ่สิ ตายแน่ตรู

------------------------------------------

ต่อม่ายไหวแล้วอ่า

ฮือๆๆๆ

ยาวป่ะๆๆๆๆ

ต่อด้วยดิ
เอาเลยนะ

....

"นายคิดว่ายัยงี่เง่านี่จะสอนชั้นได้เหรอ ดูหน้าก็รู้แล้วว่า"ห่วย" ชั้นไม่เอาด้วยหรอกนะ"ฮิบาริพูดพร้อมกับพาฮิเบิร์ดปีนไปบนหลังคา(?) (เพื่อไปตามจับเม่นบินได้ : มุคุโร่คิด)
"ผมก็ไม่ขอยุ่งนะครับ ถึงผมจะเป็น 1 ในผู้พิทักษ์ แต่ก็ใช่ว่าผมจะยอมทุกอย่าง ไปก่อนนะครับ รุ่นที่10"และแล้วก็เหลือแค่ 5 คน ที่พร้อมจะรับมือยัยปีศาจมารร้ายคนนี้ นามว่า "ยูกิ"

"เอาล่ะ พวกนายตามสบายนะ ใช้ชีวิตในวาระสุดท้ายของพวกนายให้เต็มที่ล่ะ"รีบอร์นพูดให้กำลังใจทั้ง 5 คนที่เหลือ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นกำลังที่ดีมากให้กับพวกเขา
"ชั้น.....ชั้นยังไม่อยากตาย!!!!! พระแม่ไทรน้อยช่วยลูกด้วย!!!!"สึนะร้องคร่ำครวญอย่างไม่อายจิ้งจกที่ร้องทักอยู่หน้าประตู(?)

แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

"แง~ จาอาว....จาอาว...."ทุกคนมองไปยังต้นเสียง และก็ต้องอึ้ง ทึ่ง เหมือนเจอเด็ก(โข่ง)คนหนึ่ง กำลังเอาไม้ไปจิ้มไส้เดือนอยู่ จึ๊ก จึ๊ก
"เอ่อ......ใครเนี่ย...."โกคุเดระเอ่ยออกมาอย่างลำบาก นั่นเป็นเพราะภาพน่ารักๆ(?)ที่ได้เห็นนั่นเอง
"เอ๊ะ! ใครอ่า ม่ายเห็นเคยเห็นเยย"เด็ก(โข่ง)พูดพร้อมกับเอานิ้วจิ้มปากอย่างแอ๊บแบ๊ว(ทุเรศชัดๆ : โกคุเดระ)
"เอ่อ....พวกเรามาฝึกกันน่ะ ว่าแต่....เธอชื่ออะไรเหรอ"สึนะเอ่ยถามชื่อของเด็ก(โข่ง)
"ชื่อ....ปีโป้ล่ะ อายุ 5 ขวบ ฝากตัวด้วยน้าค้า"ในที่สุดก็รู้ชื่อของเด็กโข่ง)คนนี้ ซึ่งก็ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆว่านี่เด็ก 5 ขวบ จริง ตัวสูงกว่าสึนะอีก
"หนูขอตัวก่อนนะคะ แล้วเจอกันนะคะ"ว่าแล้วก็เดินจากไปพร้อมกับไส้เดือนตัวที่เขากำลังจิ้มจึ๊ก จึ๊กอยู่
"เอ่อ....นายบอกชั้นทีว่านั่นเด็ก 5 ขวบ"สึนะเอ่ยอย่างไม่เชื่อ นี่เขาเตี้ยกว่าเด็กอายุ 5 ขวบเหรอเนี่ย
"ฮ่าๆ นายอย่าคิดมากเลย ฮ่าๆๆ"ยามาโมโตะหัวเราะอย่างสบายใจ พร้อมกับเดินนำพวกสีนะเข้าฐานทัพ

"เจ๊ไปไหนเนี่ย เจ๊อาย ไปไหนของเขานะ"ซายะพูดอย่างไม่สบอารมณ์ เพราะเธอตามหาทั่วทั้งฐานทัพแล้วก็ยังไม่เจอ
"มีอะไรเหรอซายะ?"อายถามซายะจากข้างบน.....ข้างบนเพดาน
"กรี๊ดดดดด~ เจ๊ ไปทำอะไรตรงนั้น ว่าแต่ อยู่บนนั้นได้ยังไงน่ะ มันสูงลิ่วเลยนะนั่น"ซายะพูดพร้อมมองเพดานที่สูงลิบลิ่ว
"หาไส้เดือนน่ะ ทำตกไว้ ไม่รู้อยู่ตรงไหน เลยคิดว่าจะมาหาซะหน่อย อยู่ที่สูงๆน่าจะหาเจอได้ง่าย"อายพูดพร้อมกับมองหาไส้เดือน(เพื่อนรัก)ต่อไป
"อ่า....ใช้อะไรคิดเนี่ยเจ๊ ไส้เดือนตัวกะจิ๋วนึง ปีนไปบนเพดานจะมองเห็นมั้ยน่ะ"ซายะพูดอย่างเอือมระอา เพราะคนๆนี้ทำตัวไม่ค่อยจะเหมือนชาวบ้านซะเท่าไหร่ ฝีมือก็พอๆกันแท้ๆ แต่ที่ลำดับไม่ขึ้นก็เพราะว่าเอาแต่เล่นแบบนี้เนี่ยแหละ
"หืม?.......กลิ่นนี้มัน......อ๊า!...กลิ่นที่ทำให้เราแทบจะคุ้มคลั่งได้ขนาดนี้....อาหารเย็นมาแล้วววววว ซายะ อาหารเย็นแหละ อาหารเย็น"ถ้าอายมีหางคงจะกระดิกไปแล้วแน่ๆ ซาะคิดในใจพลางส่ายหน้าอย่างปลงๆ

"วันนี้พวกนายสบายกันได้ ชั้นจะเริ่มการฝึกวันพรุ่งนี้ พวกนายเตรียม...."ยูกิยังไม่ทันพูดจบก็มีเสียงน่ารักๆ(?)โผล่ขึ้นมา
"อาหารจ๋า เค้ามาแล้วน้า จากินแล้ว ตักข้าวเลย"อายพูดพร้อมกับยิ้มแป้นอย่างน่ารักน่าทะนุถนอม(?)
"นั่น ปีโป้นี่นา"สึนะสงสัยนิดหน่อยว่าทำไมถึงมีเด็ก(?)อยู่ในฐานทัพ
"นายน่ะยังใช้ไม่ได้นะสึนะ โดนหลอกแล้วล่ะ นั่นคือ อาย เป็นมือลอบสังหาร ระวังไว้ล่ะ เห็นแบบนั้นน่ะ ฆ่าคนได้ง่ายอย่างกับปลอกกล้วยโยนถังขยะ(?) ชอบการทรมานเป็นที่สุด แถมยังมีไอคิว 200 ตอนนี้เขาเป็นแกนนำในการสร้างของเล่นอยู่ ของเล่นของเขาน่ะ เป็นเหมือนมือสังหารเลยล่ะ อย่าเดินมั่วซั่วล่ะ ถ้าเข้าไปในห้องของเขาล่ะก็....หึหึหึ"รีบอร์นเอ่ยสรรพคุณของอายจนหมดตูด(?) ให้พวกสึนะฟัง
"กินๆๆๆ มัวแต่คุยกันอยู่ได้ เค้าอยากกินแล้วน้า"อายยังคงแอ๊บแบ๊วได้ตลอดเหมือนเคย
"คุณแรมโบ้จะกินด้วย เย้!"และนั่นก็เป็นจุดจบ(?)ของแรมโบ้ เมื่ออยู่ๆก็มีอะไรแว๊บๆผ่านไป และแรมโบ้ก็ล้มลง
"แรมโบ้! แรมโบ้!"ทุกคนวิ่งไปดูแรมโบ้ด้วยอาการตกใจ
"นี่ของเค้านะ ถ้าอยากกิน ทำไมไม่ไปกินส่วนของตัวเองล่ะ"น้ำเสียง และกิริยาของอายยังคงแบ๊วอยู่ แต่ไม่รู้ทำไมทุกคนถึงได้มีความรู้สึกกลัวอายได้
"อาย เฮ้อ! กินข้าวเถอะ แรมโบ้ไม่เป็นอะไรหรอก แค่สลบเท่านั้นเอง"ยูกิพูดพร้อมกับนำตัวแรมโบ้ไปพักที่ห้อง และเดินกลับมาที่ห้องอาหารในเวลาไม่นานนัก
"กินๆๆๆ"อายกินอย่างมีความสุข โดยไม่แคร์สายตาใครทั้งนั้น ว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไงกับเรื่องราวเมื่อสักครู่นี้

เย้~!เจ๊อายกับยูกิมาเล่นแล้วTwTนึกว่าจะไม่มีใครมาเล่นแล้วซะอีก
เจ๊ยาวมากกกกกก~!oOo
งั้นต่อเลยละกันนะo^_^o

-------------------------------------

"อา...อิ่มจัง-U-"(ทุกคนยกเว้นอายและยูกิ)//แน่นอนว่าซายะ(กินที่ห้องซ้อม)ฮิกับมุไม่ได้มาร่วมวง
"แล้วจะเริ่มฝึกเมื่อไหนล่ะพรุ่งนี้เลยมั้ย?..."(รีบอร์น)
"อืม...คงต้องรอให้คนทางชั้นครบก่อนแหล่ะนะเพราะต้องฝึกตามไฟธาตุด้วย ระหว่างนั้นคงต้องให้ตลอนทัวร์ประเทศไทยไปก่อน-o-"(ยูกิ)
"ดีเหมือนกันเพราะชั้นก็กะว่าจะไปถล่มพวกม็อบเสื้อแดงซักหน่อย"(รีบอร์น)
"นี่พ่อคุณ!เรื่องนั้นเค้าแทบจะเลิกสนกันแล้วย่ะเดี๋ยวมันต้อง3Gตะหาก=_=^"(ยูกิ)
[อย่าออกทะเลกันสิเฟ้ย!ไอ้2คนนี้= =!]
"เอาเป็นว่าช่วงนี้จะให้รีแล็กซ์ไปก่อนละกัน- -;รอให้กลุ่มชั้นมาครบก่อนค่อยฝึก..."(ยูกิ)
"เย้!~^O^"(ทุกคน)
"แต่....!"(ยูกิ)
'ทำไมต้องมีแต่ด้วยฟะ=_=^'(ทุกคน)/คิดในใจ
"ถ้าใครอยากทดลองฝีมือกับพวกชั้นก่อนก็ได้ไม่ว่ากันเจอหน้าบอกได้เลย เข้าใจนะไอ้พวกเวลต่ำต้อย~เอาล่ะกลับห้องพักไปได้แล้ว^^"(ยูกิ)
"โอ้ส~!= =;"(ทุกคน)
'เดี๋ยวก่อน....ทำไมตรูต้องโอ้สตอบด้วยฟระตรูโดนด่าทางอ้อมนะ!!!!!=[]='(ทุกคน)/คิดในใจ
[อ๊อม~อ้อมเนาะไอ้เวลต่ำต้อยเนี่ย-[]-]

อันนี้แต่งคลายเครียด~

Spoiler:

----------------------------------------------
เหนื่อยโว้ยยยยยย~!!!!=[]=^
ตรงแต่งเล่นแต่งเจ๊อายซะเกือบรั่ว~(มั้งนะ)
ยังเหลืออีก4คน!!!เร็วๆกันหน่อยน่อ^-^/

มาต่ออแล้วนะ

อืมๆๆ

(แค้นมากว่าฉันเป็นนางมารร้ายยย ได้ เดี๋ยวจะร้ายให้ดู)
-----------------------------------

รุ่งเช้า

"นี่!!!! พวกแกจะนอนกินบ้านกินเมืองรึไงหาาาา"เสียงของยูกิตะโกนลั่นฐานทัพ

จากนั้น เพียงไม่กี่นาที ทุกคนก็วิ่งมารวมตัวต่อหน้ายูกิ แน่นอน รวมทั้งฮิและมุด้วย

"คึหึหึ คุณจะแหกปากทำไมแต่เช้าครับ"มุคุ

"อ๋อ เวลา 10 โมง บ้านนายเรียกว่าเช้าเหรอ ไอ้สัปปะรด"ยูกิ

"แล้วคุณจะปลุกพวกเราทำไมครับ"

"พวกแกมาทำอะไรที่นี่ ตอบไม่เข้าหู ตาย!!!"

"มาฝึกครับ!!"ทุกคน เว้นฮิกับมุ

"เอออ แล้วฝึกบ้านพวกแกตื่นเที่ยงรึไง"

"ไม่ใช่ครับ"โกคุ

"แล้วทำไมถึงตื่นสายนักน่ะหาาาาา พววกแกทำชั้นอารมณ์เสียแต่เช้าเลยนะเฟ้ย"

"ขอโทษครับ ที่นอนมันไม่ชิน"สึนะ

"ถ้าไม่ติดว่าวันแรก พวกแกตาย!!"

"ใจเย็นๆน่า ยูกิ"ซายะเดินมาตบหลังเบาๆ

"นั่นสิ เดี๋ยวหลอดเสียงขาดหรอก"อาย

"ก็มันโมโหนี่หว่า นี่น่ะเหรอวองโกเล่รุ่น10 แค่ตื่นก็ยังสาย แล้วมันจะไปทำอะไรได้ฟะ"

"...."

"เอาเถอะ พวกมันก็ยังเด็กอยู่"ซายะ (พูดดีก็เป็น)

"เออๆๆ"

"เอ่อ..แล้วจะให้พวกเราทำอะไรเหรอ"ยามะ

"จนกว่าผู้ช่วยของฉันจะมาถึง ช่วงนี้ก็ฟรีสไตล์ ฉันจะพาเที่ยวไปทั่วให้ทั่วไทยเลย"

"จริงเหรอ เย้ๆๆ"ทุกคน เว้นฮิกับมุ

"แน่นอนว่า ไม่ใช่เที่ยวอย่างเดียว"

(ว่าแล้วเชียว : ทุกคนคิด)

"เราจะฝึกแบบเบาๆ ไปก่อน หึหึหึ"

(มาแล้ว เสียงหัวเราะเเบสยดสยองของยูกิ : อาย และซายะ)

---------------------

เชิญคนต่อไปได้

ฮ่าๆๆๆ

"ฝึกเบ่งอึนจิกันมะ เค้าชำนาญนะจะบอกให้"อายยังคงครองสถิติแอ๊บแบ๊วต่อไป
"เจ๊ทำให้ดูหน่อยสิ ชั้นอยากเห็นเจ๊เบ่งอยู่เหมือนกัน"ซายะพูดอย่างเอาจริงเอาจัง(?) เพราะความคิดแต่ละอย่างที่หลุดออกมาจากปากอาย มันช่างบรรเจิดเกินมนุษย์มนาเขา
"เค้าหยอ เค้าอยากดูอุนจิคนอื่นน้า ไม่ได้อยากดูของเค้า อุนจิเค้าสีสวยแหละ แต่ว่าไม่อยากจะโชว์ เพราะมันเป็นของเค้าคนเดียว"อายก็ยังคงไม่สำนึกหรือคิดได้เลยว่าสิ่งที่คนอื่นพูดนั้น คือ.....เขาปลงแล้ว
".....พวกนายน่ะไปได้แล้ว....อ้อ! อย่าลืมนะ ว่ามันจะมีการฝึกแบบเบาๆด้วย"ซายะพูดอย่างหน่ายๆ เพราะวันนี้เขาต้องอยู่ที่ฐานทัพทั้งวัน ต้องอยู่กับยูกิแล้วก็......เฮ้อ! และแล้ว ความคิดสุดชาญฉลาดก็หลุดออกมาจากไส้ติ่งของซายะ
"นี่ ฝากเจ๊ด้วยนะ วันนี้เขาจะไปกับพวกนายด้วย"ซายะพูดอย่างร่าเริง เอาคนนี้ไปก็ถือว่าฝึกหนักแล้วล่ะ
"เฮ้ย! ได้ไง ชั้นจะ...."ยูกิพูดยังไม่ทันจบ ก็โดนซายะกระซิบว่า
"นี่ ก็เอาตัวเจ๊ไปเลยไง เราจะได้ไม่ต้องวุ่นวาย ถ้าเราดูแลไม่ดี เผลอๆจะเอาไม้คู่ใจมาจิ้มกับระเบิดเล่นจะทำไง แล้วอีกอย่าง บัตรเครดิตชั้นจะไม่ปลอดภัยด้วย ต้องหาที่ซ่อนใหม่ก่อน"ซายะกระซิบอย่างจริงจังและจริงใจ(?)
"อืม.....ฝากอายด้วยล่ะทุกคน ไปกันได้แล้ว ถ้าดูแลอายไม่ดีล่ะก็.....เตรียมหาโลงได้เลย"เมื่อสิ้นเสียงของยูกิ ทุกคนมีปฏิกิริยาเดียวกันหมดคือ....มองไปที่อายที่กำลังยิ้มแย้มแจ่มใส่เพราะจะได้ไปเที่ยว โดยไม่รู้เลยว่า ยูกิและซายะนั้นได้ขับไล่(ชั่วคราว)เขาไปไม่ให้ทำความวุ่นวายกับฐานทัพ
"นี่ เค้าจะกินไอติมนะ ไปร้านไอติมกันก่อนนะทุกคน~"พูดพร้อมทำท่าทางน่ารัก(?)ใส่ทุกคนเพื่ออ้อน
"เอ่อ.....ครับ"สึนะตอบอย่างจำใจ นี่เขาต้องดูแลเด็ก(โข่ง)คนนี้จริงๆหรือเนี่ย
และแล้วทุกคนก็เตรียมตัวไปเที่ยวกันอย่างกระอักกระอ่วนใจ - -



*****************************************************
ต่อทีดิ๊

ณ ร้านไอติม

"แผล่บๆ ๆ"เสียงของอายที่เลียไอติมอย่างอร่อย โดยไม่สนใจความคิดของแต่ละคนเล้ย

(ทุเรศชะมัด : ทุกคน) แหงล่ะ มันมีช้อนให้ตักกินดีๆ แต่อายนี่สิ ยกทั้งแก้วขึ้นเลีย โดยไม่อายลายตาใครเลย

(ดีนะที่ผม/ฉัน นั่งอยู่คนล่ะโต๊ะกับยัยทุเรศนั่น : มุคุและฮิคิด)

"ทำไมไม่กินอ่ะ อร่อยน้าจาบอกให้ เอิ๊ก พี่ ขออีกถ้วย"อายว่าพลางสั่งต่ออีกถ้วย

(คุณยูกิ คุณอยู่หนายยยย : สึนะ)

(ทำไมต้องให้ยัยปัญญาอ่อนนี่มากับพวกเราด้วย : โกคุ)

(ฮ่าๆ อายเนี่ยกินไอติมได้เจ๋งดี : ยามะ)

(กินไม่ลงสุดหูรูด : เรียวเฮ)

"ฮ่าๆ คุณแรมโบ้จะเอาอีก เอาอีกๆๆ"

(แรมโบ้ยังกินได้ดูดีกว่าอีก : สึนะ)

(ไอ้วัวบ้ายังเป็นผู้ใหญ่กว่าอีก : โกคุ)

"เอ่อ...คุณอายครับ"สึนะ

(รุ่นที่สิบครับ ช่างกล้าอะไรเช่นนี้ : โกคุ) (เค้ายังไม่ทันได้พูดอะไรเลยลูก)

"อารายเหยอ แผล่บๆ"

"เราจะไปได้รึยังคับ"

"ยัง ฉันยังไม่อยากไป กินให้อิ่มก่อนแล้วค่อยไปน้าาาา"

"ก็ได้ครับ"



----------------------
----------------
-----------
------
--
-

ตกเย็น ณ ฐานทัพ

(สรุปแล้ว... : สึนะ)

(เราก็นั่งอยู่ที่ร้านไอติมทั้งวัน โว้ยยยย ปวดตู... : ทุกคนเว้นฮิกับมุคุ เพราะสองคนนั้นออกไปเที่ยวตามประสาของตนเอง)

"เป็นไง วันนี้สนุกมั้ย"ยูกิถาม

"น่าเบื่อสิ้นดี"ประโยคแรกของฮิ

"คึหึหึ ครับ น่าเบื่อมาก"

"เพราะอะไรล่ะ"รีบอร์น

"อาย!!"พร้อมเพรียงกันมาก

"หืม...ถ้างั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปกับพวกนายเอง ลูกศิษย์ของฉัน หึ!!"

"จะไปที่ไหนครับ"สึนะถาม

"ก็...เกาะมาเฟีย สาขาประเทศไทยไงล่ะ"

"หา....."


---------------------------

จบๆๆๆ

มาต่อด้วยนะเจ้าคะ

แง้ววววว~หายไปนานเลยสินะชั้น= =
คราวนี้แต่งซีเรียสหน่อยดีมั้ยเนี่ย~-w-คุฟุฟุฟุ
--------------------------------------
ณ สนามหลังที่พัก(ซึ่งกว้างเกินกว่าจำเป็นเยี่ยงรันเวย์ที่สนามบินก็มิปาน)

"เอ๋ทำไมมาที่สนามล่ะครับ'-'?"สึนะถามด้วยสีหน้างงงวยเต็มที่
"เดี๋ยวก็รู้^^"อาย
หลังจากเดินมาถึงโคมไฟใหญ่ที่ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ชิดสนามฝั่งซ้ายอย่างไม่สมมาตร(เพราะฝั่งขวาไม่มี= =)
"ซายะวันนี้ก็เหมือนเดิมน้า^^~"ยูกิ
"รู้แล้วน่าๆ"ซายะพูดย่างเซ็งๆจบเจ้าตัวก็เดินไปยังโคมไฟนั่นก่อนจะกดจิ้มอะไรซักอย่างบนตัวเสาแล้วเตรียมที่จะเปิดสวิชต์ที่โคมไฟ
"เอ้าทุกคนถอยออกจากกลางสนามซะ"ซายะ
"เอ๋?/หือ?/..."พวกสึนะ ถึงจะยังงงๆแต่ก็เดินออกจากกลางสนามมายังจุดที่ซายะยืนอยู่

แกร๊ก!(เสียงเปิสวิชต์)
ครืนนนนนน....~~~!!!!!
ทันทีที่สวิชต์ถูกเปิด พื้นบริเวณกลางสนามก็เลื่อนเปิดกำแพงที่สุดสนามถูกลดลงจนเห็นแต่พื้นโล่งกว้างภายนอก พื้นรันเวย์ที่อยู่ข้างใต้ก็ยกขึ้นอย่างช้าๆพร้อมบางอย่างขึ้นมาด้วย
"ส..สุ...สุดยอด~o-O"
"มีของอย่างงี้อยู่ใต้นี้ด้วยเหรอ!!!"
"น..นี่มัน"
"ไปซื้อมาตอนไหน่ะ?"รีบอร์น
"เมื่อ3ปีที่แล้วหลังจากขาดติดต่อกับวองโกเล่นน่ะ^^"ยูกิพูดอย่างไม่ใส่ใจ
"นี่ๆซายะคราวนี้ขอขับได้มะ~?'w'น้าๆๆๆๆ~"อายพูดพลางทำหน้าบ้องแบ๊ว(?)ใส่ซายะ
"ไม่..."เหมือนจะพูดแบบปกติแต่ก็แฝงไปด้วยความนิ่งสงบ สงบจนน่ากลัว= =
"ทำไมอ่า~!!!!Q-Q"อายยังคงปล่อยหน้าบ๊องแบ๊วต่อไป
"ต้องให้บอกกี่ครั้งเนี่ย= =...เอาล่ะพวกเราจะไปเกาะมาเฟียด้วยเจ้านี่"ซายะเอ่ยอย่างหน่ายๆก่อนที่จะเลิกสนเด็กโข่งชอบแอ๊บ(???)
"เจ้านี่เหรอ!!"ทุกคนยกเว้นยูกิ อาย ซายะและรีบอร์น
"แหงดิ หรือจะเดินไปกันเอง?"อายพูดแบบไม่สบอารมณ์หลังจากโดนปฏิเสธที่จะให้เล่นเครื่องบินโดยสารส่วนตัวขนาดกลางที่จุทุกคนที่อยู่นะตรงนี้ได้หมด
"งั้นซายะฝากเอาไปเก็บด้วยน้า~"ยูกิพูดพลางดึงอายขึ้นเครื่องแล้วโยนกระเป๋าปริศนาขนาดกลางไปให้ซายะซึ่งชีก็รับมาแบบปกติ
แต่พวกสึนะอาจจะมองว่าไม่ปกติเพราะนังนี่มันรับโดนการเอาเท้าเตะกระเป๋าแล้วเข้าไปที่ที่เก็บสัมภาระจบด้วยการที่ประตูเก็บสัมภาระมันปิดแบบพอดิบพอดีเป๊ะๆ= =
"มัวแตเหม่ออะไรมิทราบ?ไปกันได้แล้วโว้ย เจ้าพวกบ้า!!!-[ ]-"ซายะ
'สควอลโล่2สินะ=w='ทุกคนคิด

----------------------------------
ต่อด้วยน่อ~

มาต่อจ้ะ
หลังจากห่างหายจากเว็บไปนาน

เหตุผลหลัก
คือ...เกี่ยวข้าวอย่างเอาเป็นเอาตาย
จนตอนนี้ระบมไปทั่วทั้งร่างกายเจ้าค่า

จบ!!
บ่นเพียงแค่นี้
------------------------------------------------
ณ เครื่องบินโดยสาร
แอ๊ด!!
"โอ๊ยยย"
ตอนนี้กำลังอยู่ในมรสุมหนักเอาเรื่อง
"เธอขับเป็นจริงเหรอครับ"มุคุถาม
"ก็เป็นน่ะสิ"ซายะตอบ
"แต่ลักษณะการขับของคุณ เหมือนไม่เป็นเลยนะครับ"
แหงล่ะ ขับตกหลุมอากาศตั้งกี่รอบแล้ว แถมยังขับเซไปเซมา คล้ายจะตกแหล่มิตกแหล่อยู่นั่น
"เหอะน่า ยัยนี่ขับเก่งที่สุดแล้วนะ"ยูกิว่าพลางจิบชาอย่างสบายใจ
(โอ้ว แม่เจ้า คุณพี่ชีช่างสุดยอด ขนาดเครื่องบินเซไปเซมา คุณพี่ยูกิยังนั่งนิ่งเหมือนกับไม่รู้สึกว่าเครื่องบินโคลงแม้แต่น้อย : สึนะคิด"
"กะ...เก่งแล้วเหรอครับ"สึนะ
"ก็ใช่น่ะสิ"ยูกิตะคอกกลับ
"ผมขอโต๊ด"สึนะว่าพลางนั่งเงียบอยู่เหมือนเดิม
"ซายะ ขับเร็วกว่านี้ไม่ได้เหรอ"
"นี่เร็วสุดแล้วนะยูกิ เพราะฉันไม่ได้ติดตั้งเครื่อง Speed Xp7 เข้าไป เลยได้แค่นี้"
"โด่ ช้าชะมัดเลย ให้ตายสิ"
(นี่ช้าแล้วเหรอคร๊าบบบ : ทุกคน ยกเว้น ฮิกับมุ)
"เหอะน่า แล้วอายล่ะ"
"มองออกไปทางหน้าต่างดิ"ยูกิ

"เฮ้ยยยย คุณอาย ไปทำอะไรตรงน้านนนน"สึนะ
"ปกติของยัยนั่นแหละ"
"ป่ะ...ปกติ"
"ใช่!! ยัยนี่ชอบไปนั่งตากลมข้างนอกมากกว่าข้างในน่ะ"ยูกิ
"ล่ะ..แล้วไม่เป็นอะไรเหรอ"โกคุ
"ไม่นี่ ยัยนี่น่ะชอบจับก้อนเมฆเล่น"ยูกิ
(มันจับเล่นได้ด้วย? : ทุกคน)
"ฮ่าๆ น่าสนุกแฮะ"
"แกจะบ้าเหรอ ยามาโมโตะ"
"อ่าว ไม่คิดเหมือนกันหรอกเหรอ โกคุเดระ"
"ใครจะไปบ้าแบบแก"
"ฮ่าๆ"

----------------------------
มาต่อด้วย
เจ็บแขน พิมพ์ไม่ไหวแล้ว

เจ๊ใหญ่มาแว้วววววววววว55+
แค่นี้แหละ


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"อ่า....นี่ๆ โกคุจาง เป็นมีมี่กับยามะจางเหรอ"อยู่ดีๆอายก็หันไปถามโกคุเดระที่กำลังทะเลาะกับยามาโมโตะอย่างสนุกสนาน(?)
"หา"โกคุเดระหันมาถามอายแทนเพราะไม่เข้าใจคำถามที่ถามไป
"ก็...ก็มีมี่อ่า มีมี่ก็คือมีมี่ไง^^"อายพูดกับทำท่าทางประกอบ ซึ่งมันก็คือเอานิ้วจิ้มๆกัน คนที่ดูอายทำก็ยังคงไม่เข้าใจอยู่ดี
"มีมี่ที่ยัยนั่นว่าก็คือเมียน่ะ อายถามว่าเธอเป็นเมียของยามาโมโตะรึเปล่า"พอสิ้นเสียงของยูกิ โกคุเดระก็ทำตัวแปลก ๆ ปากพูดปฏิเสธตลอด แต่หน้ากลับแดงแป๊ด ส่วนยามาโมโตะเองก็เอาแต่หัวเราะร่าอยู่คนเดียวอย่างสบายใจ
"เป็นสินะ เฮ้อ! ว่าแล้ว"อายพูดแบบรำพึงรำพันกับตัวเอง แต่ก็ทำหน้าตาวิบวับตลอดเวลา
"รู้ได้ยังไงน่ะเจ้าหนู"ยามาโมโตะถามอายขึ้น แต่แสดงท่าทางแบบไม่ค่อยอยากรู้เท่าไหร่
"ลางสังหรณ์น่ะ"เท่านั้นแหละทุกคนต่างมองหน้าอายโดยที่ไม่ได้นัดหมาย
"อายน่ะเขามีลางสังหรณ์ที่แม่นมาก และนี่ก็เป็นส่วนหนึ่งทีทำให้ไม่เคยแพ้ใคร"รีบอร์นพูดอย่างปกติ เหมือนกับเรื่องนี้มันก็แค่เด็ก ๆ
"อืม....ตามที่รีบอร์นว่ามาน่ะแหละ"ยูกิพูดเสียงเรียบแต่ก็ยังคงมองไปที่อายอยู่เป็นระยะ ๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ยูกิจำต้องเดินไปลากอายให้นั่งดี ๆ มันเป็นอย่างนี้ทุกครั้งเวลานั่งเจ้านี่ หลายคนอาจจะมองว่าเป็นห่วง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ เพราะพอทำอะไรให้อายเสร็จก็ตบหัวไปทีนึงตลอด เหมือนหมั่นไส้มากกว่า
"นี่ ๆ เค้าอยากมีปัวปั๊วบ้างอ่ะ"พอสิ้นเสียงเสียงของอาย ยูกิที่กำลังจิบน้ำชาอย่างสบายใจ ก็ได้ทำการสวดส่งน้ำชาในปากอย่างรีบร้อน ซึ่งก็ซวยไปที่ซายะ ตอนนี้สภาพเหมือนโดนหลวงพ่อพรมน้ำมนต์อย่างหนัก
"เฮ้ย! ยูกิ อะไรวะ เปรอะหมดแล้วเนี่ย"ซายะได้แต่โวยวายแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากขับต่อไปทั้งที่สภาพแบบนั้นแหละ
'เพิ่งเคยเห็นคุณยูกิเก๊กหลุดก็วันนี้แหละ'สึนะคิดในใจ เพราะขืนพูดออกไปได้กลายเป็นศพย่างแหงๆ
"เค้าอยากมีปัวปั๊วอ่า"อายก็ยังคงไม่หยุดพร่ำเพ้อ






แต่งยากจังวุ้ย
แต่งแบบซีเรียสไม่เป็นด้วยดิ 55+

555+
ขาดความวายไม่ได้สินะเจ๊ขา~
คราวนี้เป็นเรื่องวุ่นๆบนเครื่องเน้~
---------------------------------
Saya's part(อยากลองแต่งอย่างนี้มาหลายรอบแล้วงิ~)

ให้ตายเด้!!!ทำไมวันนี้ขับเครื่องไม่ได้ดั่งใจเลยฟะ= =
ทั้งที่ปกติไม่เคยขับตกหลุมอากาศแท้ๆแต่ไหงพอเจ้าพวกนี้มาขับตกเป็นว่าเล่นเงี้ย-_-^
เซ็งตะพาบจริงเฟ้ย!!!!
"ซายะ~~~ใกล้ถึงยัง"ยูกิถาม เฮ้อ...ถามมากี่รอบแล้วเนี่ย
"รอบที่35แล้ว~ว่าแต่...ใกล้ถึงยังเนี่ย"ยังมีหน้ามาอ่านใจคนอื่นอีกนะยัยบ้า!!!-*-
"อีก2ชั่วโมงแกน่ะหลับๆไปเลยเฟ้ย!!!พ่นน้ำชาใส่ชั้นแกยังไม่ได้ขอโทษชั้นเลยนะโว้ย!!"
"งั้นก็ไปเปลี่ยนผ้าก่อนก็ได้เดี๋ยวเค้าขับเอง><~"อายพูดพลางเดินมาอยู่ข้างๆ
"ไม่มีทางเฟ้ย!ยูกิมาขับแทน..."
"โทดทีนะชั้นขับไม่เป็น^^"ขับไม่เป็น...?พูดออกมาได้!!!ทีเครื่องบินทิ้งระเบิดเอ็งยังเคยขับมาแล้วไม่ใช่เรอะ!!!
"อันนั้นแค่โม้ไปงั้นแหล่ะ "พูดเสร็จก็จิบชาอย่างสบายอารมณ์ เดี๋ยวก่อนนะ มันอ่านใจชั้นอีกแล้ว!!!
"เฮ้ยๆๆงี้เลยเรอะ= =แก้ตัวกันง่ายๆงี้เลยเรอะ"ทำไมคนเราถึงกลับคำพูดกันง่ายอย่างงี้เนี่ย
"เมื่อไหร่พวกแกจะเลิกสุมหัวซักที...- -+++"(ฮิบาริ)
"จะว่าไปแล้วในนี้พอจะมีใครขับเครื่องบินเป็นมั้ย..."
"ชั้นขับเองเฟ้ย!!!เลิกมองว่าสมองชั้นไม่มีรอยหยักจะได้มั้ย!!!=[]="
เจ๊ตบะแตกงั้นเหรอ เอ้อจะว่าไปเห็นในประวัติบอกว่ามีใบอนุญาติขับเครื่องบินด้วยนี่หว่า ลืมได้ไงเนี่ย= =
"...งั้นก็ฝากด้วยละกัน"จำใจให้ขับดีกว่ามั้ง
"เยส...!-w-"
ทันทีที่ลุกอายก็เข้ามานั่งที่คนขับทันที...ยิ้มอย่างนั้น...หลับตาปี๋อย่างนั้นมัน!!!!เวรแล้ว!!!!....
เฟี้ยววววววว~!!!!!ฟ้าววววว~~!!!!
"เหวอ!!!เครื่องจะตกแล้วววววว!!!!"(เสียงพวกสึนะ)ตูว่าแล้วเชียววววววว!!!!
ตึกๆๆ~
พลั่ก!!!!
"เลิกเล่นได้แล้วเจ๊!"....ว่าแล้วว่ามันต้องจบแบบนี้-_-;
(ระบบเล่าสถานะการแบบอัตโนนาโถ)
เจ๊อาย-โดนยูกิสกายคิกออกไปจากเครื่องบินเรียบร้อย(อาเมน//โดนเจ๊อายตบ)
ยูกิ-กลายคนขับเครื่องบินชั่วคราว....ไหนบอกขับไม่เป็นไงแว้!!!
ซายะ-ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างว่อง...ทำไมต้องชุดมาเฟียฟะ!(มันใส่กางเกงแทนที่จะใส่กระโปรง???)
รีบอร์น-นั่งจิบกาแฟอย่างสบายใจเฉิบ
พวกสึนะ-นั่งสลบกันเป็นแถว
ฮิบาริ มุคุโร่-เหงื่อตก....
"จะลงจอดที่เกาะแล้วนา~....ว่าแต่ลงจอดไงหว่า???"ยูกิ...เชื่อแล้วล่ะว่าขับไม่เป็นจริงๆ= =
"เดี๋ยวที่เหลือชั้นจัดการเอง"เฮ้อ~หวังว่าคงไม่ยุ่งเหมือนเมื่อตะกี้นี้หรอกนะ

+ตัดฉับ+
--------------------------------------------
อรั้ยยยย~!รู้สึกถึงความรั่วตะหงิดๆ
มีใครอ่านแล้วเข้าใจมั่ง(ไม่มีเลยยยย)
ต่อด้วยฮับ><

ก็ฮาดีนะ
ว่าแต่...เตะตกไปแล้วจริงๆเหรอT^T
แล้วเค้าจะขึ้นยังไงง่า
มาต่ออีกทีได้มะ
ต่อมะถูก เดี๋ยวอายองค์จะลงแล้วววววววว!

เอาเป็นว่า
ข้าจะแต่งให้วายกระฉ่อนบ้าน กระฉ่อนเมืองไปเลย


อิอิ
กำลังคลั่งไคล้รุนแรง
(เป็นเพราะอายคนเดียว)
ที่ปลุกความวายของช้านนน
--------------------
ณ เกาะมาเฟียแลนด์ สาขาประเทศไทย
(ในที่สุด ก็มาถึงอย่างปลอดภัย ฮู้ :ทุกคน)

"ยินดีต้อนรับคร๊าบบบ"
"เฮ้ย~ ไอ้ม้าโง่ /คุณเบียคุรัน"สองเคะ มุกับฮิตะโกนออกมาพร้อมกันเสียงดัง
"เคียวยะ คิดถึงจัง"ดีโน่ว่าพลางวิ่งมาหาฮิ หมายจะกอด แต่...
ผวั่ะ!!
ท่าฮิที่ทั้งซึนทั้งโหด มีรึจะยอม เอาทอนฟาฟาดหน้าดีโน่ไป1ที
"โอ้ยยย เค้าเจ็บน้า เคียวยะ"
"ชิ!! สมน้ำหน้าแก"
"ใจร้าย"

"คุณมาทำไมเนี่ย คุณเบียคุรัน"มุคุถาม
"ก็ผมมาเป็นกำลังใจให้มุคุโร่คุงไง"
"คึหึหึ ผมไม่ต้องการเลยนะครับ"
"ได้ไงล่ะ พอผมกับดีโน่รู้ก็รีบมาเลยนะเนี่ย"
"รู้? รู้อะไรล่ะครับ ถ้าเรื่องมาฝึก ผมบอกคุณไปแล้วนะ"

"ก็รู้ว่า ยูกิเป็นครูสอนพิเศษให้พวกเธอ ก็เลยรีบมา"ดีโน่บอก
"ใช่ๆ เรากลัวว่ามุคุโร่คุงจะกลับไปญี่ปุ่นแบบไม่ครบ 32"
"ยูกิ!!!"สองเคะ พึมพำออกมาเบาๆ
"ใช่แล้วล่ะ ยัยนี่น่ะนอกจากจะโหดสุดยอดแล้ว ยังเป็นสาวก Y แบบขั้นรุนแรงด้วย ฉันเลยห่วงเคียวยะน่ะ"ดีโน่
"อืมๆ ชอบทำอะไรแปลกๆ ด้วย แล้วก็ยัยแอ๊บเด็กนั่นน่ะ Y กว่ายูกิอีก ส่วนซายะก็สุดจะบรรยาย เฮ้อออ ผมทำใจให้มุคุโร่คุงถูกทำร้ายไม่ได้หรอก"
"หืม..."

"หึหึหึ ดีโน่ เบียคุรัน"
(อึ๊ก สยองอ่ะ T^T : สึนะ)
"ครับ!! ท่านยูกิ"
อ่าว ไหงหงอซะล่ะ
"นายนินทาพวกฉัน ทั้งๆที่ฉันยังอยู่ตรงนี้เนี่ยนะ"
"อ่ะ...เอ่อ"
"ยังอ่อนเหมือนเดิมว่ะ..."
"อ๊ากกก"

ผวั่ะ ผวั่ะ พลั่ก อักอัก ตุบตุบ อึกอึก...


ณ ห้องอาหารในเกาะมาเฟียแลนด์
"ซี้ด ค่ะ...เคียวยะ เป่าหน่อย"
"เฮอะ เรื่องมากจริง"ว่าไปเถอะ แต่ตัวก็ต้องเป่าอยู่ดี

"มุคุ ร่ะ..โร่คุง น่ะ..น้ำ"
"ครับๆ"

ขอบอกสภาพของเมะทั้งคู่
ว่าตอนนี้น่ะนะ



เละ!!!

(คุณยูกินี่น่ากลัวจังแฮะ : สึนะ โกคุ)


"เอ่อ...คุณดีโน่ คุณรู้จักคุณยูกิด้วยเหรอครับ"สึนะ
"ร่ะ...รู้จัก"
"ฉันบอกเอง...ดีโน่ เบียคุรัน และยูกิเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วล่ะนะ"รีบอร์น
"อ้อ...แล้วดูเหมือนจะรู้จักคุณอายแล้วก็คุณซายะด้วยนี่นารีบอร์น"
"ก็รู้จักกันตอนเรียนม.ปลายด้วยกันที่ ลอนดอนน่ะ"ซายะบอก
"ใช่ๆ ลอนดอนน่ะ มีผู้หญิงน่าตาดีๆ เยอะเลยล่ะ ชอบๆ"
(ยัยโรคจิต : เบีย โน่)

"งั้นคุณยูกิก็อายุ 22"โกคุ
"ใช่!! ทำไมเหรอ ฮายะจัง"
">///< แค่หน้าตาไม่เข้ากับอายุน่ะ เหมือนคุณเพิ่งจะ 15 เอง"
"แหม~ ปากหวานจริง ฉันให้นายเป็นศิษย์รักคนที่2 ของฉันก็แล้วกัน"
"หะ..หา"โกคุ
"แล้วคนที่1 ล่ะยูกิ"ซายะ
"ก็...เคียวยะจังน่ะสิ หึ!!"
"ม่ายยยย..."
ผลั่ะ
"เจียมสังขารหน่อย ไอ้ม้า"



"ฉัน...ไม่แย่งของแกหรอกน่า..."

------------------------------------
มาต่อทีเด้อค่ะ
คุคุ

เอ่อ....มีการชมตัวเองหน้าเด็กด้วยอ่ะ -*-

ต่อๆ ...... อาจมีบางคำเหมือนภาษาวิบัติแต่ทำเพื่อให้รู้ถึงการออกเสียงเด้อ


"ยูกิจางงงง ทามอารายหยอออออ"เสียงเจื้อยแจ้วมาแต่ไกล หลังจากที่หายตัวไปได้สักพักใหญ่ เนื่องด้วย....ได้กลิ่นของผู้หญิงอาบน้ำ เลยไปสะกิดประตูดูนิดหน่อย
"กำลังต้อนรับศิษย์ที่รักในอนาคตอยู่ ว่าแต่เธอไปทำอะไรมาน่ะ?"ยูกิถามเสียงเรียบหลังจากที่ดี๊ด๊ามาได้สักพัก
"ก็....ก็...."อายพูดยังไม่ทันจบก็มีเสียงผู้หญิงเอ่ยขึ้นมาขัด
"เอ่อ....คุณยูกื เอ่อ....ขอตัวก่อนนะคะ"ผู้หญิงคนนี้พอเห็นหน้ายูกิ กิริยาท่าทางก็เปลี่ยนไปทันที เพราะท่าทางดูจะกลัวยูกิมาก
"มีอะไร อ้ำๆอึ้งๆอยู่นั่นแหละ มีอะไรก็ว่ามา"ยูกิกล่าวเสียงเรียบ ซึ่งก็ปกติ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับขนลุกซู่
"คือ....."ผู้หญิงคนนั้นพูดยังไม่ทันจบก็มีอีกเสียงหนึ่งโผล่ขึ้นมา
"หึหึ สงสัยไปทำอะไรผู้หญิงคนนี้สินะ"รีบอร์นกล่าวอย่างรู้ทัน ก็จะไม่รู้ทันได้ยังไงล่ะ รีบอร์นเจอเหตุการณ์นี้มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว เห็นแบบนี้ก็เถอะนะ อายน่ะมันเสือผู้หญิงเลยทีเดียว
"เธอไปทำอะไรกับผู้หญิงคนนี้ อาย"ยูกิกล่าวเสียงเรียบอีกครั้ง แต่ท่าทางอายจะไม่ได้เกรงกลัวเลยสักนิด มีเพียงผู้หญิงคนนั้นที่กลัวจนตัวสั่นอยู่คนเดียว
"แค่แหย่เล่นเฉยๆเอง ไม่ถึงไหนหรอก แค่ใช้นิ...."อายพูดไม่ทันจบ ก็มีเสียงคนๆหนึ่งพูดขึ้นมาก่อน
"เธอจะพูดไม่ได้นะอาย มันต้องมีความลับกันบ้าง ถึงจะไม่ได้มีเซ็กส์กันก็เถอะนะ แต่วันหลังชวนฉันด้วยสิอาย"เสียงผู้ชายคนนี้คือ จามาล ซึ่งเหมือนจะต่างวัยกันแต่เรื่องผู้หญิงนี่พอๆกันเลยทีเดียว
"ไม่เห็นต้องปิดเลยนิ ที่นี่เขาก็รู้ว่าฉันเป็นยังไง ว่าแต่คุณเถอะ มาทำไม ยูริน่ะของฉันนะ คุณไปหาคนอื่นเถอะ วันนี้ฉันจองคนนี้"อายกล่าวกับจามาลอย่างเรียบๆ ท่าทีของอายดูเปลี่ยนไปมาก แต่ไม่มีใครสังเกต นอกจาก...สึนะโยชิ เพราะเขาเป็นคนที่เห็นอายในสภาพที่แบ๊วสุดขีด พอมาเจอวันนี้ก็เลยงงเป็นสัตว์กินพืชหน้าเอ๋อ ที่ทำให้อายเป็นแบบคงเพราะ.....ผ้หญิงสินะ สึนะคิดในใจ


เค้าเปล่าYน้า
ว่าแต่ผิดกฎข้อ2เปล่านิ
เค้าเปล่าน้า

...เค้าต่อไม่ได้!!!!!Q[]Q
ใครก็ได้มาต่อก่อนเค้าที>A<

เค้าต่อไม่ได้เน้อ 55+

มาต่อแล้วเจ้าค่ะ

เอ่ออ..เจ๊ สุดยอดเลยอ่าาา

--------------------------------
"รู้แล้วๆ ฉันไม่ยุ่งของเธอก็ได้"จามาล (ยอมง่ายกว่าที่คิด)
(แปลก : ทุกคน)
"ยูกิจางงง"
(ตูว่าแล้ว : รีบอร์น ซายะ อาย)
จามาลว่าพลางวิ่งเข้าหายูกิแต่...
ผลัวะ!!!
โดนยูกิเอาทอนฟาของศิษย์รักฟาดหน้าเข้าให้
(เอาไปตอนไหน : ฮิ)
"อย่ามาทำรุ่มร่ามกับฉัน"
แค่เสียงปกติก็สยอง แต่คราวกดให้ต่ำลงไปอีก บรรยากาศเย็นเยือกเลยทีนี้
"ร่ะ..รับรู้ได้ มัน ค่ะ คือ ความรักที่เต็มเปี่ยม อ๊อก"สลบ
(น่ากลัว : ทุกคน)
"เก็บศพมันซะ"ยูกิออกคำสั่ง
(มันใช่ความรักที่ไหนครับ คุณจามาล : สึนะ)
"ได้ ซายะจัดไป"รีบอร์น
"ทำไมต้องเป็นฉันล่ะ"
"ซายะ!!"
"ค่ะ..ครับพี่"
(ฮู้~ ยูกิโมโหอะไรของเค้านะ รึว่าเจ๊อาย เฮ้ย...)
ซายะจัดการลากซากของหมอโรคจิตออกไปโดยเร็ว
(หืม...เฮ้ย~ จริงด้วย : รีบอร์น)
"ฉันไปล่ะ"พูดจบ รีบอร์นเดินออกไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน
"อะไรของรีบอร์นเนี่ย"ดีโน่พึมพำ ก่อนจะหันไปมองหน้ายูกิ ก็ต้อง
(เอาแล้วมั้ยล่ะ : ดีโน่)
"เบียเพื่อนรัก เรารีบไปกันดีกว่า"ดีโน่กระซิบบอกเบียคุรันเบาๆ
"เห็นด้วยเลยเพื่อน"
จากนั้น ทั้งสองก็พากันจับแขนที่รักของตัวเองออกไปทันที โดยที่มุกับฮิ ก็ไม่คัดค้าน
ในห้องนี้จึงเหลือ
สึนะ โกคุ เรียวเฮ ยามะ แรมโบ้ อายและ...
"อาย~ เอาผู้หญิงคนนี้ออกไปเดี๋ยวนี้"ยูริสั่น
"ไม่!!"
"หืม...เดี๋ยวนี้กล้าขึ้นเสียงกับฉันเชียวเหรอ"ยูกิเวอร์ชั่นโมโหเต็มพิกัด
"ก่ะ...ก็ใช่ไง แล้วจะทำไม"
"ฮายะจังศิษย์รัก"
"ครับ"โกคุงง
"ออกไปก่อนเถอะนะ"
"ได้ครับ"จากนั้นโกคุก็จัดการลากยามะไปด้วย
ตอนนี้จึงเหลือ สึนะ(ยืนมองเค้าสนทนากันใกล้ๆ) เรียวเฮ(ยืนชกลมอยู่ห่างๆ) แรมโบ้(หลับอยู่คงไม่เป็นไร) อายและยูริ
"เธอก็รู้ ว่าฉันไม่ชอบให้เอาผู้หญิงที่มีสีชมพูเต็มตัวเข้ามา"
(คุณยูกิเกลียดสีชมพูมากขนาดนั้นเลย? จะว่าไปแล้ว ผู้หญิงคนนี้ใส่เกาะอกสีชมพู กระโปรงสั้นสีชมพู ปากสีชมพู ร้องเท้าก็สีชมพู สร้อย นาฬิกา ผม บลาๆ... ก็สีชมพู : สึนะ)
"แต่ยูริทั้งสวยและเร้าใจ"เริ่มจะเป็นปกติ
"หึหึหึ อายจัง ใครใหญ่ที่สุด"
"เอ่อ..ยูกิจัง"
"แล้วรู้มั้ย ว่าถ้าขัดคำสั่งฉันจะเป็นยังไง"
"รู้จ้า"
"รู้แล้วทำไมถึงทำ หา!!"
"อึก..."
"ได้เวลาลงโทษคนที่ไม่เชื่อฟังฉันหน่อยแล้ว"
แกร๊ะ!!
ตุ๊บๆ ผลั๊วะ พลัก ตุ้ม!!!
"อ๊ากกกกกก"อาย
"กรี๊ดดดดดด"ยูริ
"แว้กกกกกกกก"สึนะ
(เข้าใจเลย ทำไมทุกคนถึงออกไป ว้ากกกก : สึนะ)



----------------------------------
หมดปัญญา มาต่อด้วยเจ้าค่ะ

มางี้เลยเหรอ - -
งั้นต่อเลยละกัน

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความเดิมตอนที่แล้ว

ตุ๊บๆ ผลั๊วะ พลัก ตุ้ม!!!
"อ๊ากกกกกก"อาย
"กรี๊ดดดดดด"ยูริ
"แว้กกกกกกกก"สึนะ


ปัจจุบัน
"อ๊ากกกกกก"อายทนไม่ไหว เพราะอาการแบบนี้อายเหมารวมว่าหึงโหด ตอนนี้เลยอยากจะจัดของขวัญสำหรับอาการหึงโหดครั้งนี้
"กรี๊ดดดดดด"ยูกิผู้ซึ่งเคยเป็นใหญ่ตอนนี้กลับมาอยู่ใต้บังคับบัญชาของอายผู้เร่าร้อน(?) ตอนนี้อายพร้อมที่จะกระชากเสื้อผ้าได้ตลอดเวลา แต่ก่อนหน้านั้น
"แว้กกกกกกกกกก"สึนะผู้น่าสงสารได้รู้ชะตากรรมของตัวเองว่าควรจะเนรเทศตัวเองไปได้แล้ว เพราะอายหันขวับมามองด้วยสายตาที่บ่งบอกว่า "ไปซะทีเฟ้ย!คนจะทำลูกกัน!"ประมาณนั้น
"ยูกิจ๋า ทำแบบนี้มีอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าจ๊ะ?"อายในโหมดหื่นเริ่มทำงาน ถึงปกติอายจะหงอกับยูกิตลอด แต่เวลาที่เขามีอารมณ์อื่นที่นอกเหนือจากอารมณ์ปัญญาอ่อนแล้ว เขาจะทำได้ทุกอย่างเลยทีเดียว
"อาย เธอบ้าแล้วหรือไง ฉันแค่เกลียดสีชมพูเท่านั้นเอง ไอ้อายยยยย!!!!"ยกิตอนนี้ถึงปากจะด่าจะว่าอาย แต่ใบหน้ากลับแดงแปร๊ด
"ยูกิ เธอน่ะ เฮ้อ! เธอก็รู้ว่าฉันเป็นยังไง ถึงฉันจะไม่ได้ชอบการเดาใจคน หรือชอบการต่อสู้ เธอก็รู้ว่าฉันเก่งกว่าเธอ แล้วที่ฉันยอมเธอน่ะ ก็เพราะว่า ฉันรักเธอ เธอเข้าใจมั้ย แต่เธอกลับเมินมัน เมินฉันไป"อายพูดเสร็จก็ลุกออกจากยูกิและเดินจากไป ปล่อยให้ยูกินั่งอึ้งกับคำพูดของอายเพียงลำพัง

ทางด้านของซายะ

"ทำไมฉันต้องทำแบบนี้ด้วยฟะ"ซายะกล่าวอย่างอารมณ์เสีย เพราะโดนยูกิใช้ ที่จริงไม่ได้กลัวหรอก แค่เกรงใจเฉยๆ
"อ้าวยูริ เธอมาตอนไหนน่ะ"เพราะตอนที่ออกมารู้สึกว่ายังอยู่ในห้องนะ
"ก็ตอนที่คุณอายเขากำลังจะไปทำอะไรคุณยูกิน่ะค่ะ ใครจะไปทนได้กัน ทำไมคุณอายไม่สนใจฉันบ้างนะ ฉันคงเป็นแค่คนที่คอยช่วยปลดปล่อยอารมณ์ของเขาสินะ"ยูริพูดเรื่องนี้ด้วยสีหน้าที่ปกติ แต่มีหรือที่ซายะจะไม่รู้ ว่าสายตาที่ยูริคอยหลบเขาน่ะมันเศร้ามากแค่ไหน ไม่รู้เลยว่า ผู้หญิงคนนี้จะรักอายมากขนาดนี้
"อืม เธอไปพักผ่อนก่อนละกัน ฉันขอตัวไปทำธุระก่อน"ซายะพูดพร้อมกับนำร่างที่ไร้วิญญาณ(?)ของตาหมอหื่นกามไปทิ้งที่ถังขยะเปียก

ทางด้านของอาย

"พูดไรไปวะเนี่ย หมดกันๆ อายที่ฉันสร้างขึ้นมา อยากตายโว้ยยยย"อายกำลังสำนึกผิดกับสิ่งที่พูดกับยูกิ
"อาย เธอน่ะ คิดมากเกินไปหรือเปล่า"เสียงนี้เป็นเสียงที่คุ้นหู เพราะมันคือเสียงของ รีบงสึ(รีบอร์นภาคศิราณี) นั่นเอง
"ฉันเปล่าหรอก มันไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้นหรอกรีบงสึ ฉันแค่....พลั้งปากไป"อายพูดด้วยน้ำเสียงเครือ ๆ ดูเหมือนจะเหนื่อยกับเรื่องนี้มาก
"เธออยากจะทำอะไรต่อไปล่ะ"รีบงสึหันมาถามอาย มันเป็นคำถามง่าย ๆ แต่อายดูเหมือนจะเครียดกับคำถามนี้มาก
"ฉันว่า.....ฉันจะไปดูงานที่อิตาลีหน่อยน่ะ เห็นว่ามีพวกนอกคอกที่ฉันปล่อยปะละเลยไป เห็นทีว่าฉันจะต้องกำจัดคนทรยศซะแล้วสิ ฉันจะไปเลยนะ ขอทำใจก่อน ทำใจเสร็จแล้วฉันจะกลับมานะ กลับมาพร้อมกับอายคนใหม่ และพร้อมกับคนที่ภักดีต่อพวกเราจริง ๆ"อายกล่าวเสียงจริงจัง และเดินไปอย่างเงียบ ๆ โดยมีรีบงสึคอยมองอยู่ห่าง ๆ

เอ่อ....เจ๊

โล่งอกไปที ที่ไม่แต่งให้ตูต้องเสียบริสุทธิ์


มาต่อแล้วค่า

------------------------------
ทางด้านยูกิ

"ยูกิ เธอน่ะ เฮ้อ! เธอก็รู้ว่าฉันเป็นยังไง ถึงฉันจะไม่ได้ชอบการเดาใจคน หรือชอบการต่อสู้ เธอก็รู้ว่าฉันเก่งกว่าเธอ แล้วที่ฉันยอมเธอน่ะ ก็เพราะว่า ฉันรักเธอ เธอเข้าใจมั้ย แต่เธอกลับเมินมัน เมินฉันไป"

ฉันรักเธอ

ฉันรักเธอ

ฉันรักเธอ




โว้ยยยย มันพูดมาได้ไงฟะ

ไอ้เราก็อึ้งอยู่หรอก



แต่เจ็บใจมากกว่าเฟ้ย


เจ็บใจตรงไหนน่ะเหรอ

ก็ตรงนี้ไง


"เธอก็รู้ว่าฉันเก่งกว่าเธอ..."

เก่งกว่าฉันงั้นเหรอ


ยอมไม่ได้เฟ้ยยยยยย

มันมั่นใจได้ไงฟะ



ตอนรู้จักกันครั้งแรกที่ลอนดอน

มันยังขอร้องให้ฉันไปจัดการไอ้พวกล่ำบึ้กให้เลย


เหอๆ แล้วยังบอกว่า เก่งกว่า แบบเต็มปากเต็มคำอีก


ว้ากกกกกก

รับไม่ได้อย่างแรงค่าา....


ฉันคนนี้


ซาวาชิ ยูกิ


ผู้มีอำนาจเทียบเท่าบอสแห่งวองโกเล่ แฟมิลี่คนนี้

ยอมไม่ได้เด็ดขาด

เรื่องนี้ต้องจัดการให้เรียบร้อย....





ส่วนคำว่ารักนั่นน่ะ ฉันมั่นใจ ว่าแค่รักฉันแบบพี่สาว หรือไม่ก็น้องสาวเท่านั้น

เพราะการพูด ดวงตา มันบ่งบอกชัดเจนมากๆ เลย แล้วถ้าจะให้ฉันอ่านใจล่ะก็

ก็ต้องเป็นแบบที่ฉันคิดแน่นอน เพราะยังไงแล้ว ฉันเองก็มีสุดยอดลางสังหารณ์

เหมือนกับ ซาวาดะ สึนะโยชิ เหมือนกัน



เอาล่ะ

ต้องเคลียร์ ฮึ่มๆ


----------------------------------

"อายยย..."ยูกิเรียกอายที่นอนหันหลังให้

"มีอะไร"

โหยยย น้ำเสียงเย็นชามักๆ

"ที่พูดเมื่อกี้น่ะ...ฉะ.."

"ลืมมันไปซะ"

"ได้ไงวะ ฉันยอมไม่ได้หรอกนะเฟ้ย"

"ยอมไม่ได้อะไรของเธอ"

เยส!! ในที่สุดก็ยอมหันมา

"ก็ที่ว่าเก่งกว่าฉันไง มันยอมไม่ได้"

"อ้อ!! ไอ้นั่นนี่เอง ทำไมล่ะ"

"มั่นใจได้ไง"

"ไม่มั่นใจ พูดด้วยความโมโห"

โด่ ตูก็ว่าแล้วเชียว ก็แค่แรงเยอะกว่านิดเดียวเอง

"นี่...จะโกรธไปถึงไหน เป็นถึงหัวหน้าหน่วยลอบสังหาร ทำไมถึงทำตัวแบบนี้ล่ะ"ยูกิว่าพลางนั่งลงข้างๆ อาย

"ก็เธอไม่เข้าใจฉันเลย"

"ฉันเข้าใจ ฉันรู้ว่าเธอชอบ...กับผู้หญิง ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ แต่ยัยนี่มันสีชมพูเต็มตัวเลย ฉันรับไม่ได้ เห็นแล้วอารมณ์มันขึ้น เธอก็รู้"

"ฉันรักเธอนะ ยูกิ"

"คิก ฉันรู้แล้วล่ะ แบบพี่สาวใช่มั้ยล่ะ เพราะถ้าบอกว่าไม่ใช่ มันจะเป็นการทำร้ายเธอเองนะ เธอเองก็มีคนที่รักจริงๆ อยู่ ใช่มั้ย"ยูกิว่าพลางลูบหัวอายเบาๆ

"ใช่ เธอนี่ อ่านใจฉันงั้นเหรอ"

"เปล่า แต่คนที่เธอรักคือ ฮาสึนะจังสินะ"

"อื้ม!!"

"เห็นว่าจะไปอิตาลี่ เพื่อสะสางงานใช่มั้ย จีบให้ติดล่ะ"

"ไม่ติดก็ฉุดเลย หึหึ"

กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ^^

"งั้นฉันไปเคลียร์ศิษย์ที่น่ารักก่อนก็แล้วกัน"ยูกิว่าพลางลุกขึ้น

"ฝันดีนะ ยูกิ"

"อื้ม!! พรุ่งนี้ก็เดินทางอย่างปลอดภัยนะ"

"ขอบใจ"

พูดจบ ยูกิก็ออกจากห้องของหายไปทันที






"เป็นไงบ้าง"ซายะกับรีบอร์นถามพร้อมกัน

"หึ!! เรียบร้อย"

"ยังเก่งเหมือนเดิมเลยนะ"ดีโน่

"ก็นะ แล้วสึนะล่ะ"

"นอนเดี้ยงอยู่ที่ห้อง"เบียคุรัน

"เอาล่ะ แยกย้ายไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ เราจะฝึกกันหนัก"

"หา..."



----------------------------------------

โอ้สสสส มันจะไม่ใช่ต่อฟิครีบอร์นแล้ว

ใครก็ได้ โปรดมาแต่งให้เป็นฟิครีบอร์นที

T^T

ใครวะ ฮาสึนะ

^
^
^
ช่างมันเถอะ
ต่อๆไป
เดี๋ยวข้านำเรื่องเองงง

นี่ออนคิวคิวดิ โหลดมาแล้ว หาเราให้เจอแล้วแอดมา เร็วๆ

จ้าๆๆๆๆ

ไม่มีใครต่อเลย -*-
เค้าต่อไม่ถูกนะนั่น
ยูกิแต่งยากทุกทีเลย

เค้าก็แต่งไม่ออกเหมือนกันแหล่ะงิQwQ~