กษัตริย์อาเธอร์และอัศวินโต๊ะกลม ตอน ดาบมอร์เดรท

บทที่ 1
อัศวินโต๊ะกลม

"โอ้ ไม่ พระบิดาข้าพิโรธแล้ว" นางในตอนนี้มีท่าทีตื่นตระหนกทุรนทุรายอย่างที่สุด นางสงบสติอารมณ์ด้วยการหลับตา ก้าวเดินบนอากาศวนไปวนมา เมื่อนางรวบรวมสติได้อีกครั้งแล้ว นางจึงชูมือขึ้นไปบนอากาศ และเริ่มตะโกนก้องเป็นภาษาที่ไม่สามารถรับรู้ได้ มันเป็นภาษาที่เหมือนกับการร่ายเวทย์มนต์ เมื่อนางร่ายเวทย์จบ ก็บังเกิดวงแหวนขนาดใหญ่ขึ้นที่ด้านล่างของหมู่บ้าน วงแหวนนั้นล่องลอยไปล้อมรอบหมู่บ้านไว้เป็นเหมือนโล่ป้องกัน พายุลูกใหญ่เคลื่อนตัวเข้ามาถึงหมู่บ้านแล้ว มันเข้าใกล้กับวงแหวน แล้วฉับพลันนั้นพายุก็สลายหายไป อัศวินทั้งหมดและเมอร์ลิน บินดิ่งลงมาที่พื้นล่าง แล้วควบม้าตรงไปยังทุ่งหญ้าโล่งเตียนที่กษัตริย์ของพวกตนนอนแน่นิ่งไม่ได้สติอยู่ กษัตริย์หนุ่มเริ่มลืมตาตื่น เขาได้สติแล้วและกุมศรีษะด้วยความปวด เขากวาดตาไปรอบๆและพบอัศวินคู่ใจของตนทั้งหมดยืนล้อมรอบอยู่ ลานสล็อตพยุงตัวเขาให้ลุกขึ้นยืน เขาจึงกล่าวถามอัศวินทั้ง 5 ถึงเหตุการ์ณทั้งหมดที่เกิดขึ้นโดยที่เขาไม่รู้เรื่องอะไร
"นี่ข้าเป็นอะไรไปรึ" อาเธอร์กล่ามถามพลางจับที่ศรีษะอีกครั้ง เขารู้สึกเจ็บปวดที่ศรีษะอย่างมาก มันเหมือนกับมีบาดแผลอยู่ที่หัวของเขา และมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ บาดแผลของเขาลึกอย่างมาก มันกรีดเป็นทางยาวและมีเลือดไหลนอง เมอร์ลินเดินก้าวออกมาข้างหน้า พลางหยิบใบไม้สีเหลืองจากพื้นด้านล่าง พ่อมดเฒ่านำใบไม้แปะไว้บนศรีษะของอาเธอร์แล้วเริ่มร่ายมนต์ เป่าลงไปบนศรีษะที่มีใบไม้แปะอยู่ ฉับพลันนั้นบาดแผลของอาเธอร์ก็เริ่มหายไป