สิบโทเคโรโระ : ทำไงดีล่ะเนี่ย ! !
สิบจัตวาโดโรโระ : ไมต้องห่วงขอรับ เดี๋ยวข้าน้อยจะไปช่วยพวกพลทหารทามามะเองนะ ขอรับ
สิบโทเคโรโระ : อื้อ ฝากด้วยนะโดโรโระ
ตึกกกกกกๆ (เสียงวิ่งของโดโรโระ)
มัวร์ : สิบจัตวาโดโรโระร่วมทางกับศัตรู
สิบโทเคโรโระ : ว้ากกกกกกกกกกกกกกกก !!! แม้แต่โดโรโระ ยังโดนเจ้าศัตรูล้างสมองเหรอเนี่ย
ด้านนัตสึมินัตสึมิ : เจ้ากบบ๊องเนี่ยไม่หัดคิดซะบ้างเลย
โดโรโระ : ขอโทดนะขอรับที่ข้าน้อยเข้าใจผิด
เบ็น : ไม่เปนไรหรอกนา ฉันต่างหากที่ต้องเป็นคนขอโทดพวกนาย
นัตสึมิ : เดี๋ยวเราจะต้องไปคุยกับเจ้ากบบ๊องให้รู้เรื่อง
ด้านสิบโทเคโรโระมัว : ท่านลุง เดี๋ยวมัวจะไปช่วยพวกโดโรโระเองนะคะ
สิบโทเคโรโระ : อื้ม ฝากด้วยนะท่านมัว
สิบเอกคูรุรุ : ไม่ต้องไปแล้วล่ะ คุคุคุ พวกศัตรูมาถึงแล้วล่ะ คุคุ
สิบโทเคโรโระ : ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!
ฟุบตื้ด(เสียงเปิดประตูห้องประชุม)
นัตสึมิ : นี่เจ้ากบบ๊องงงงงงงงงงงงงงง !!!
ฟุยุคิ : สิบโท
พลทหารทามามะ : คุณสิบโททำไมถึง
สิบเอกคูรุรุ : ที่หัวหน้าเป็นแบบนี้ ก็เพราะกินเม็ดยามอนสเตอร์บอลสิ่งประดิษฐ์ของฉัน ยังไงล่ะ คุคุคุคุ
เบ็น : เพื่อนพวกนายกลายเป็นสัตว์ประหลาดไปแล้วล่ะ
สิบตรีกิโรโระ : รีบทำให้เจ้านั่นเป็นเหมือนเดิมซะคุรุรุ
สิบเอกคูรุรุ : มีวิธีเดียว แต่ต้องทำให้หัวหน้าสลบก่อนนะ คุคุ
สิบโทเคโรโระ : โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!
สิบจัตวาโดโรโระ : ตัวใหญ่สุดๆเลยขอรับ
พลทหารทามามะ : แล้วคุณสิบโทเค้าจำพวกเราไม่ได้เหรอคร้าบ
สิบตรีกิโรโระ : คงจำไม่ได้แน่
สิบตรีกิโรโระ : ระวังตัวด้วยนะ นัตสึมิ
นัตสึมิ : อื้อ !
พลทหารทามามะ : ขอโทดนะคร้าบคุณสิบโท ทามามะอิมแพ๊ค !!!
ซุมมมมมมมมมมมมมมมม พลทหารทามามะ : ปัดการโจมตีได้ด้วย
โปรดติดตามตอนต่อไปเน้อ คุคุคุ