What goes around , comes around [6927]

-*..Intro เปิดตัว..*-


หลังกลับจากอิตาลีไม่นาน สึนะที่กำลังเดินเล่นก็ถูกมือหนามาปิดตาไว้


" ใครน่ะ? " ไม่มีเสียงตอบกลับ แถมด้วยการงับหูข้างขวาพอเบา

" รึว่า...มุคุโร? " " ถูกต้องครับ "

" มีอะไร " " ทำไมถามแบบนี้ล่ะครับ ถ้าไม่มีเหตุผลนี่ได้มั้ยครับ? "

" งั้นเราก็คงไม่ต้องคุยกัน " สึนะเมินมุคุโรและเดินหนี

" แหม...ใจร้ายจังเลยนะครับ เมื่อตอนนั้นใครน้า~ที่ทำให้ผมต้องแหกคุกออกมา รู้แบบนี้ผมกลับไปให้เขาฆ่าดีกว่า "

" ก็เรื่องของนาย ไม่แน่ถ้านายไปฉันอาจหาคนที่ดีกว่านายได้ล่ะนะ " สึนะพูดเสียงเรียบ แต่เท้าก็หยุดอยู่แค่ตรงนั้น

" เฮ้อ~เย็นชาจังเลยน้า ผมไปแล้วล่ะ " แล้วมุคุโรก็เดินจากไปทางด้านหลัง ปล่อยให้สึนะมองตามหลังเขาไป

พอกลับมาบ้านสึนะ ก็เห็นเคียวโกะกับฮารุอยู่ในห้องครัว

" กลับมาแล้วเหรอสึคุง " " คุณสึนะค้า~วันนี้พวกเราทำกับข้าวอร่อย ๆ ตั้งแยะแน่ะ รีบไปล้างมือก่อนสิคะ "

" อะ...อืม "

เมื่อไปล้างมือ สึนะก็เอาแต่คิดว่าเมื่อก่อนเคยแอบชอบเคียวโกะ แต่ไหงไปรักมุคุโรได้ กับเคียวโกะที่เธอไม่รักนั้นมักจะอ่อนโยนเสมอ กับมุคุโรที่เขารักนั้นเอาแต่เย็นชาใส่เสมอ แม้จะรู้ว่าตัวเองเป็นพวกแสดงความรู้สึกให้อีกคนได้ไม่ดีนัก ก็ยังจะพยายามสื่อว่าอย่างน้อยสึนะก็ยังรักเขาอยู่ และยังไม่อยากให้เขาจากไปเหมือนอย่างครึ่งปีที่แล้ว ตอนนั้นคิดคำถามขึ้นมาได้ว่า

*- " ทำไมฉันถึงโง่แบบนี้ ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกมุคุโรบ้างเลย ฉันจะทำยังไงดี? ให้เขารู้ว่าฉันเองก็รักเขา " -*

" ล้างมือนานเกินไปลแวนะ เดี๋ยวมือเปื่อยหรอก " " นานเกินเหรอ? ขอบใจนะเคียวโกะจัง "

แล้วสึนะก็เดินออกมากินข้าวพร้อมหน้าครอบครัว (ยกเว้นอิเอมิสึเช่นเคย) แต่ระหว่างที่เคี้ยวข้าวฮารุก็ถามว่า

" เคี้ยวก้างปลาไปแบบนั้นไม่เจ็บกระพุ้งแก้มเหรอคะ? " " อ๊ะ..อุ๊ย! "

" รีบคายค่ะรีบคาย ก่อนจะลงไปติดคอ " แล้วฮารุก็ยื่นถุงให้สึนะคายก้างปลาทิ้ง แล้วเลือดก็ออกจากกระพุ้งแก้มและไรฟัน

" สึคุง! ดื่มน้ำและบ้วนทิ้งเลยนะ " " แค่สองรอบพอค่ะ แล้วไปหาหมอ "

" มะ...ไม่ต้องหรอกฮารุ ไม่ได้เจ็บอะไรมากมาย " " ไม่ได้นะคะคุณสึนะ เดี๋ยวมัน.... "

" ไม่ต้องหรอกฮารุ ก็เขาทำตัวเองนี่นา ปล่อยเขาไปเถอะ พวกฉันกลับเลยละกันสึคุง เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันจ้ะ "

แล้วเคียวโกะก็โอบหลังฮารุออกจากบ้านสึนะ สึนะที่ได้แต่มองประตูบ้านก็คิดในใจว่า รู้แบบนี้เชื่อฮารุก็ดี ทุกคนเขาอุตส่าห์ห่วง แต่ทำไมไปทำลายน้ำใจเขาอย่างนั้น แล้วกับมุคุโร...จะคิดได้แบบนี้บ้างมั้ย

ทำไมถึงได้..มาคิดได้เอาป่านนี้?

ออกมาที่ข้างนอกบ้าน เคียวโกะกับฮารุก็กลายสภาพเป็นฝุ่นผงไปในพริบตาพร้อมกับเสียงหัวเราะของผู้ชายคนหนึ่ง

" ฮึ ๆ " " คุณคิดจะทำอะไรกับเขากันแน่ สปาน่า? "

" ก็นายขอร้องให้ฉันช่วยนายเองไม่ใช่รึไง? " " อย่าให้รู้นะ..ว่าคุณคิดไม่ซื่อกับสัญญานั้น "

" อ๊ะ ๆ สัญญามันยืดหยุ่นได้นามุคุโร จะพูดจาอะไรคราวหลังก็ระวังหน่อยสิ "

มุคุโรที่ได้ฟังก็รู้สึกเคืองนิด ๆ


" ก็เงื่อนไขนั้น...คือการที่ทำให้สึนะโยชิกลับมารักนาย โดยที่ตัวนายต้องอยู่กับท่านเบียคุรันนี่นะ? "


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เนื้อเรื่องค่อนข้างหละหลวมไปหน่อยเพราะจินตนาการตอนที่สปาน่ากับมุคุโรคุยกันไม่ออก แต่ตอนนี้ลองยกมาตอนเดียวก่อน ถ้าได้เรื่องจะได้เอามาลงอีก ไว้เจอกัน!